عقد اخوت پیمانی که بهشتیان با هم می بستند

اگر به عکس دسته جمعی رزمنده گان نگاهی بیندازید می بینید که آنها بسیار به هم نزدیک می شدند و ابایی از حضور یکدیگر نداشتند.خیلی از چادرها و سنگرها فضای محدودی داشت،ولی محبت مومنین باعث می شد که احساس تنگی فضا نکنیم

 

 

روایت است فضای بهشت فراخ است و جهنم با همه بزرگی تنگ، تفسیر هم آورده‌اند که بهشتیان از فرط محبتی که به هم دارند اگر جای‌شان تنگ هم باشد ملالی ندارند و برعکس جهنمی‌ها را در دشت بزرگی هم قرار دهی وجود یکدیگر را از کیلومترها دورتر تحمل نمی‌کنند. اخلاق حسنه رزمندگان در جنگ تحمیلی هم از محیط جبهه‌ها با وجود همه خطرات و محدودیت و مشکلاتی که داشت، بهشتی ساخته بود که ستارگان زمینی‌اش چون برادر یکدیگر را دوست داشتند و عقد اخوت‌هایی که به وفور بین رزمندگان خوانده می‌شد، نشانی بر این محبت قلبی است.

در واقع صیغه اخوت که در حاشیه مفاتیح‌الجنان وجود دارد، سنتی حسنه از زمان رسول گرامی اسلام است که طی آن مسلمانان دو به دو با یکدیگر برادر‌خوانده می‌شدند. مانند رسول گرامی اسلام(ص) و امام علی(ع) که محبت این دو بزرگوار نسبت به هم فراتر از هر وصف و سخنی است. لذا رزمندگان که در فضای معنوی جبهه‌ها از اخلاق حسنه یکدیگر تأثیر می‌پذیرفتند و چون برادر یکدیگر را دوست داشتند، از این سنت حسنه بسیار پیروی کرده و با یکدیگر برادر دینی می‌شدند.

رضا محمدی از رزمندگان و جانبازان دوران دفاع مقدس در این خصوص می‌گوید: من با یکی از همرزمانم به نام شهریار خاطری صیغه اخوت خوانده بودیم. سه شرط هم برای برادران دینی وجود داشت که دیدار با یکدیگر، دعای خیر برای هم و دیگری شفاعت در آن دنیا این سه شرط را شامل می‌شدند. رعایت این شروط در آن روزها چندان دشوار نبود؛ چراکه اغلب رزمندگان قلبا یکدیگر را دوست داشتند و اگر شرط برادر‌خواندگی هم نبود، وقتی به مرخصی می‌رفتیم، د‌لمان آن قدر برای برادران‌مان تنگ می‌شد که تاب دوری جبهه‌ها را نداشتیم. از سوی دیگر اغلب بچه‌ها اهل نماز شب بودند و در هنگام دعا برای چهل مومن یا مومنه حتماً برادرهای دینی خود را لحاظ می‌کردند و برای شرط سوم هم احتمال هر آن شهادت یکی از رزمندگان باعث می‌شد تا این شرط از اهمیت ویژه‌ای برایمان برخوردار باشد و رعایتش هم دور از دسترس نباشد.

این رزمنده دوران دفاع مقدس با بیان اینکه برخی از رزمندگان حتی با چهل رزمنده دیگر عقد اخوت می‌خواندند، در خصوص بازار گرم این برادر‌خواندگی قبل از عملیات‌ها می‌گوید: چون یکی از شروط عقد اخوت شفاعت از برادر دینی بود، وقتی که به ایام پیش از شروع عملیات می‌رسیدیم، همه به دنبال گرفتن شفاعت از یکدیگر بودند. در این میان عقد اخوت یکی از راه‌هایی بود که باعث می‌شد گرفتن شفاعت از برادران دینی رد خور نداشته باشد و بنابراین بازار عقد اخوت در این مواقع داغ می‌شد.

محبت قلبی رزمندگان نسبت به یکدیگر به عنوان اصلی که در جاری شدن عقد اخوت تأثیر زیادی داشته است، نکته‌ای است که رضا محمدی در توضیح آن می‌گوید: اگر به عکس‌های دسته‌جمعی رزمندگان نگاهی بیندازید، می‌بینید که آنها بسیار به هم نزدیک می‌شدند و ابایی از حضور یکدیگر نداشتند. خیلی از چادرها و سنگرها فضای محدودی داشت، ولی محبت مؤمنین باعث می‌شد که هیچ وقت احساس تنگی فضا نکنیم. چنین احساسی نه ظاهری بلکه قلبی بود و بروز چنین حالاتی منجر به جاری شدن عقد اخوت می‌شد. در واقع عقد اخوت مصداق بیرونی محبت قلبی ما نسبت به یکدیگر بود. آن روزها جبهه‌ها بوی بهشت موعودی را می‌داد که خدا به مؤمنان وعده داده است و ما در کنار بهشتیانی نفس می‌کشیدیم و راه می‌رفتیم که حضور در کنار‌شان باعث شادی و شعف قلبی‌مان می‌شد.

منبع:روزنامه جوان

....................................................................